Er zijn verschillende definities van radicalisering en verschillende modellen welke gehanteerd worden voor analyse en verduidelijking van een proces van radicalisering. In deze korte video laten we je kennismaken met één definitie en twee modellen.
Beeldtekst: Radicalisering.
We zien een animatiefilm.
Voiceover:
Er zijn verschillende definities voor radicalisering. Nu gebruiken we de volgende definitie. Radicalisering is een geleidelijk proces waarbij uiteindelijk een nieuwe identiteit en een nieuw zelfbeeld wordt gevormd. Kwetsbaarheid voor radicalisering ontstaat onder andere door de ontkenning/afstoting van de identiteit, cultuur en wereld waarvan men deel uitmaakt, en het omarmen van de nieuwe identiteit en subcultuur waarbij een nadruk is op wij vs. zij. Radicalisering is een proces. Het kent verschillende stadia, maar niet iedereen doorloopt deze op dezelfde wijze. Het tijdsbestek waarin iemand een radicaal gedachtegoed ontwikkeld verschilt per persoon. Dit kan liggen tussen een aantal weken tot een aantal jaren. Radicalisering kan leiden tot het gebruik van geweld, maar dat geldt natuurlijk niet voor iedereen. Iemand kan zelfs jarenlang overtuigd zijn van een radicaal gedachtegoed om hier uiteindelijk toch van af te stappen. Een veelgestelde vraag is: waarom radicaliseert iemand dan? Het gaat altijd om individuen met uiteenlopende profielen. De ene mens is de ander niet. Een eenduidig antwoord op de vraag bestaat dus niet. Om toch enigszins antwoord te kunnen geven zijn er meerdere verklaringsmodellen. We laten je hier twee modellen zien, het vraag- en aanbod model en het radicaliseringsmodel. Het vraag- en aanbod model belichten verschillende domeinen, elementen en factoren die een rol kunnen spelen bij het ontstaan van radicalisering. Er moet eerst sprake zijn van één of meerdere voedingsbodems voordat een radicaliseringsproces kan plaatsvinden. Denk hierbij aan gevoelens en ervaringen van achterstelling, discriminatie, onrecht en uitsluiting. Deze kunnen direct uit eigen ervaring zijn ontstaan, maar ook indirect via de media en horen zeggen. Ook factoren zoals een zwak sociaal netwerk, weinig arbeidskansen of persoonlijke of zelfs psychische problemen kunnen bijdragen aan radicalisering. Deze factoren kunnen zorgen voor een zogenaamde cognitieve opening, waardoor personen vatbaar zijn voor onder andere radicale ideologieën. Soms met radicalisering als gevolg. In het radicaliseringsmodel ligt de focus op het belang van zogenoemde triggerfactoren. Dit zijn persoonlijke en/of individuele gebeurtenissen die een proces van radicalisering in gang kunnen zetten of versnellen. Bijvoorbeeld een scheiding van de ouders, het verlies van een dierbare of een waardevolle vriendschap. Moeite ervaren bij het vinden van een stage of werkplek, discriminatie of het zien van bepaalde nieuwsitems. Al deze gebeurtenissen kunnen een bepaalde uitwerking hebben op gevoelens van identiteit en onrecht en hierom een rol spelen in een radicaliseringsproces. We hebben gezien hoe een individu vatbaar kan worden voor radicalisering. Wie vatbaar iss voor radicalisering en waarom kunnen we laten zien aan de hand van vier profielen. Nu laten we er alvast twee zien: de identiteitszoeker worstelt met de eigen identiteit en gaat op zoek naar verschillende sociale banden om de juiste identiteit te vinden. Onzekere personen met een laag zelfvertrouwen die bovenal op zoek zijn naar een groep om bij te horen. De rechtvaardigheidszoeker ervaart een hoge mate van onrecht tegen een groep waarmee hij of zij zich verbonden voelt. Dit onrecht moet worden bestreden. Met deze video dragen wij bij aan jouw kennis over radicalisering. Ook heb je nu een tweetal modellen gezien waarmee radicalisering kan worden geanalyseerd.
*Muziek fadet langzaam uit*
Logo Dienst Justitiële Inrichtingen, Ministerie van Veiligheid en Justitie verschijnt in beeld.
Beeldtekst: Rijksopleidingsinstituut tegengaan Radicalisering.
Vergroot jouw impact.
Heb je onze andere leerchunks al gezien?
Kijk op www.tegengaanradicalisering.nl of mail naar ror@dji.minjus,nl